Hayat mıdır beni susturan,
yoksa sen misin beni hayata susturan?
Varımı yoğumu ortaya dökecek kadar gizemliyim,
ama bulutları gönlüne çekmiş siyah bir perde oldum.
Ufak bir boşluğa takıldı gözlerim;
gördüğüm her şey, bir hayalin sureti miydi?
Zamanın içinde kaybolan bir iz,
bilinçle rüya arasında asılı kalan ince bir çizgi…
Belki de sustuğum her an,
içimde kopan fırtınaların sessiz çığlığıydı.
Sakladığım kelimeler,
dilimde değil, kalbimin en karanlık köşesinde yankı buldu.
Ellerimle tutamadığım hayaller,
gözlerimde birer puslu anıya dönüştü.
Sen mi gerçek olan,
yoksa ben mi hayalin içinde kaybolmuş bir suret?
Zamanın gölgesinde yürürken,
kendi ayak izlerimi bile tanıyamaz oldum.
Ve belki de o yüzden,
bilinçle rüya arasında
hep aynı çizgide savruluyordum.
Besranur Cancan
